Uyanmak
istiyorum. Bir gece yarısı aniden yataktan fırlayarak uyanmak istiyorum.
Kısacık uyku anında ayağımın kayıp birden düşmesi gibi olsun bunlar… Burada
geçirdiğim beş yıl uyanınca sekiz saatlik uykum olsun istiyorum. Uyanınca
ağlarsam bir musluğa bile anlatırım yasadıklarımı. Anlatırım ki akıp gitsin
yapışmasın hayatıma diye... İki bilemedin üç gün geçince aradan zaten hiçbir
şey hatırlamayacağım. Sadece bir yaz gecesi rüyası olur bende bu hatıralar...
Pencereden ılık havanın kokusu vurur. Hatta belki birazdan içeri güneş bile
vurabilir. Mahalledeki çocuklar bağırmaya başlar, koşuşturmaya... Bir
sivrisinek bile olur. Yine kabul ederim uyurken gördüğüm garip bir şey olsun.
Ama izi kalmasın hiçbir şeyin, hiç kimsenin, hiç bir acının... Ayak izleri bile
silinmiyor artık sanki hayatımdan, rüyamdan… Belki bir rüya olursa hiç
yaşanmamışlığa dönersem kolay olur dedim. Olabilir belki de... Herkes her şey
kendi normal hayatına döner ve bende, bende kalacak tüm bu hatıralarla unutana
kadar acı çekmeye alışırım. Kimsenin bilmediği o güzel yıllar bende güzel bir
yaz gecesi rüyası olarak kalır. Ama bu daha çok korkutuyor sanırım beni… Bir
sabah uyandığımda her şey herkes… Tüm o güzel insanlar, tüm o harika hatıralar,
acı tatlı tüm o güzel gülümsemeler ve gözyaşları bir yaz gecesi rüyası olarak
kalırsa nasıl olur? Nasıl böyle güzel kurgulanmış bir rüya olur? Her şey benim
rüyam iken sizin gerçek yaşamınız olmasından korkuyorum. Yine de tüm bunlar
uyanana kadar yaşasın. Sadece gözyaşlarına rağmen gülümsemelerim var diyemediğim
için bir yaz gecesi rüyası olsun… Her şey… Herkes…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder